ارزیابی توسعه گردشگری در آذربایجان غربی

گردشگري يک نظام پيچيده اي است که رقابت در عرصه آن بدون انجام تمهيدات لازم و بدون درک نيازها و اقتضائات آن غيرممکن است. بنابراين، کارآمد کردن هرچه بيشتر توسعه گردشگري و ارتقاء پيامدهاي مثبت آن، نيازمند مديريت يکپارچه آن مي باشد. اين پژوهش بر آن است تا با استفاده از روش هاي توصيفي- تحليلي و بهره گيري از پرسشنامه و تحليل هاي آماري به ارزيابي نقش مديريت يکپارچه گردشگري، به عنوان راهبرد توسعه منطقه اي در استان آذربايجان غربي بپردازد. پژوهش حاضر از نظر ماهيت توصيفي- تحليلي و از نظر هدف کاربردي است. جامعه آماري مورد بررسي در اين تحقيق، کارشناسان سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري استان آذربايجان غربي (130 نفر) مي باشد که با استفاده از جدول مورگان و روش نمونه گيري خوشه اي و تصادفي، مجموعا 100 نفر به عنوان نمونه تعيين و انتخاب گرديده است. در تجزيه و تحليل اطلاعات، از شيوه هاي آمار توصيفي و در بخش آمار استنباطي جهت آزمون فرضيات پژوهش، از آزمون کاي اسکوار (خي دو) استفاده شده است. نتايج حاکي از آن است که ميان مديريت يکپارچه گردشگري و توسعه منطقه اي در استان آذربايجان غربي و مولفه هاي مورد بررسي ارتباط معناداري وجود دارد. بر اساس نتايج آزمون کاي اسکوار، مولفه هاي تقويت سازماني و ظرفيت سازي و مشارکت ذي نفعان، با مديريت يکپارچه گردشگري رابطه معناداري دارند. در ضمن نتايج آزمون مدل ارائه شده براي متغيرها در محيط نرم افزار Amos22 نشان مي دهد که مدل ارائه شده براي روابط متغيرها، 76 درصد از واريانس متغير وابسته پژوهش (توسعه منطقه اي) را پيش بيني مي کند. براي توسعه منطقه اي در راستاي گردشگري، تقويت سازماني و ظرفيت سازي و ارتباطات و مشارکت تمامي ذي نفعان، به عنوان راهبردي اساسي مطرح است.